In de zogenoemde Alpengeneeskunde wordt veel gebruik gemaakt van de lagensiroop. Bij een lagensiroop worden verschillende lagen van kruiden, plantendelen en honing in een pot op elkaar gestapeld. De pot wordt vervolgens 2 tot 3 weken in de koelkast bewaard, waarbij de kruiden en plantendelen als het ware in de honing weken. Door dit weekproces trekken er inhoudsstoffen uit de kruiden en plantendelen in de honing. Na 2 tot 3 weken wordt het geheel gezeefd en blijft de honing met hierin de inhoudsstoffen uit de kruiden en plantendelen over. Deze honing wordt nu siroop genoemd (in de kruidengeneeskunde wordt ook wel de benaming honingmaceraat gebruikt) en kan bijvoorbeeld worden gebruikt als hoestsiroop.
Overigens wordt de lagensiroop ook wel aardekamersiroop genoemd. Dit begrip komt uit de tijd dat er nog geen koelkasten waren en de potten met kruiden, plantendelen en honing 20 centimeter diep in de aarde ingegraven werden.
Alpengeneeskunde
Het leven in de bergen is rijk aan tradities en verbondenheid met de natuur. Duizenden jaren lang hebben mensen in de Alpenregio geleefd en zich aangepast aan de omgeving. Hierbinnen is ook de traditionele Alpengeneeskunde ontstaan, die van generatie op generatie is overgegeven. Zelfs in het tijdperk van de moderne geneeskunde is – uiteraard door zijn werkzaamheid – de gezondheid van moedernatuur hier nog altijd populair!
De Alpengeneeskunde richt zich niet alleen op het genezen van gezondheidsklachten. Het richt zich ook op het behouden of bereiken van een gezond en vitaal leven. De Alpengeneeskunde baseert zich daarom op 7 verschillende zuilen. Vijf van deze zijn gelijk aan die van de meer dan 100 jaar geleden levende Sebastian Kneipp, namelijk: gezonde voeding, voldoende beweging, het gebruik van geneeskrachtige kruiden, een geordend leven en watertherapie (ook wel hydrotherapie genoemd). De twee andere zuilen uit de Alpengeneeskunde zijn: bevredigend sociaal contact en rituelen en geneesspreuken.
Geschikte planten
In de Alpen groeien vele medicinale kruiden en planten. In de Alpengeneeskunde worden meer als 400 verschillende geneeskrachtige kruiden gebruikt. Voor het maken van een siroop met honing zijn vooral die kruiden en plantendelen geschikt, die veel vluchtige en hitte gevoelige inhoudsstoffen bevatten, zoals etherische oliën en mosterdoliën. Bij het maken van een lagensiroop wordt geen warmte gebruikt waardoor de inhoudsstoffen niet worden aangetast of verstoord.
Veel gebruikte kruiden en plantendelen uit de Alpenregio zijn:
- jonge scheuten van de spar
- jonge scheuten van de den
- fijngesneden ui
- bloesem van de paardebloem
- fijngesneden radijs
- fijngesneden mierikswortel
Ook de bladeren van de (smalle) weegbree worden vaak gebruikt voor het maken van lagensiropen. Deze verwerkingsmethode van (smalle) weegbree tot geneeskrachtig product is uiterst geschikt, omdat de plant warmtegevoelige antibacteriële inhoudsstoffen bevat, zoals aucubigenine. Wanneer (smalle) weegbree wordt verwerkt in thee of een ingekookte siroop zijn deze inhoudsstoffen dan ook nauwelijks nog aanwezig. Zie ook ons eerder gepubliceerde recept voor hoestsiroop met honing en weegbree.
Recept
Het volgende recept kan worden gebruikt voor een siroop om te gebruiken bij vastzittende hoest.
Ingrediënten
- 1 hand fijngesneden verse sparrenscheuten
- 1 hand verse fijngesneden bladeren van de smalle weegbree
- 1 hand verse fijngesneden wortel van de meesterwortel
- vloeibare honing van goede kwaliteit
Werkwijze
De werkwijze voor het maken van deze siroop is zoals hierboven beschreven. Mix de plantendelen door elkaar. Doe afwisselend 1 laag plantendelen en 1 laag honing in de pot. De lagen dienen ongeveer 1 centimeter dik te zijn. De laatste laag bestaat altijd uit honing. Vervolgens wordt de pot in de koelkast geplaatst. Na 2 tot 3 weken wordt deze gefilterd en de overgebleven siroop wordt in een schone fles gedaan.
Gebruik
Bij vastzittende hoest wordt aanbevolen 4 maal daags 1 theelepel in te nemen.
